bir slogan.
olmasını yürekten arzuladığım, ülkenin ve hatta dünyanın daha müreffeh olabilmesi için mutlaka olması gereken şey.
insanlar zaten ezan sesi duymak istemeyecek kıvama geldilerse akıl ve bilime inanan aydın fikirli insanlar topluma hakim olmuş demektir.
toplum, ilkel ve çağdışı bir manevi zeminde, çıkarlar ve korku eksenli olarak bir araya gelmek yerine hayali varsayımlara inanmayı bırakıp daha realist ve gerçekçi bir biçimde ortak payda yaratabilmişlerdir. sevgi, iyilik ve kerdeşlik dimağlara hakim olmuştur.
ülkenin bölünmesi ile de milliyetçilik-ulusalcılık değerini yitirmiş, insanlar dünya vatandaşlığı olgusuna daha çok yaklaşmış ve "isteyen istediği yerde kendi bayrağıyla yaşasın" anlayışı gelmiş ve de hoşgörü tavan yapmış demek oluyor. bundan sonraki aşama yeniden birleşmektir. gönül isterdi ki sınırlar kalksın, insanlar birleşsin; fakat yaşanan süreç malesef böyle bir ayrışmayı zorunlu kılmaktadır.
böylece insanın ayağındaki iki pranga, bu topraklarda yıllardır huzursuzluk yaratan, kan ve gözyaşı akıtan iki şey, yani milliyetçilik ve din olgusu etkisini büyük ölçüde yitirmiştir.
tabi teoride çelişki olabilir; ancak hayali bile güzeldir. ve şu anki halden daha iyi bir düzen içinde olunacağı da kesindir.
elbette nihai arzumuz, dinlerin ve devletlerin olmadığı bir dünyadır.
