benim durumum biraz farklı galiba. üniversiteyi yeni bitirdim. 22 yaşındayım ve hiç sevgili olayım olmadı. bunun sebebi tipsizlik, çekingenlik, asosyallik, fakirlik değil. gayet de benimle ilgilenen çokca kız oldu. ben de eşcinsel değilim nickimin hakkını versem de robot da değilim. bana da hoşluk sağlayan kızlar da oldu elbette. yüzsüzlük desen diz boyu. zaten çok zor bir şey de değil sevgili bulmak. ne maymunlar buluyolar kendilerine evcilik oynuyolar. eee nedir problem?
problem şu ki ben evlenmeyi düşünmüyorum yakın zamanda. şimdi biriyle ilişkiye başlasam; uzun yıllar onu bekletmek, yıpratmak istemedim. yani boş yere zamanını çalmak, baştan olmayacağını bile bile hakkına girmek istemedim. boşu boşuna olmayacak bir şey için hakkına girip birine umut vermek isremedim. oldu mu bir tane olsun dedim.. oğlum mal mısın bu nasıl bir anlayış diyenler oldu okuyanlarda da olacaktır. bu da benim kendi fıtratım diyeyim. aklıma bir şey olmadığı sürece bu böyle devam edecek.
"hayatta her şey planladığın gibi tertemiz gitmez" diyenler var.
gitmesin. ben tevekkülümü ve üstüme düşeni yapayım da gerisi allah a kalmış.
