şöyle bir düşününce gerçekten mal olduğuma karar verdirten mallıklarır.ilk üçünü sıralayacak olursam.
mallık no 1:üniversite 2. sınıfken dümdüz yolda, kar buz çamur yokken düz ayakkabılarla üstelik bölüm başkanı yar doç'un önüne düşmüştüm.hem de önce duvara çarpıp sonra adamın önüne düştüm.uzunca bir süre nasıl yapabildiğimi anlayamadım.
mallık no 2: son sınıfım bu kez de.derse gitmek için evden çıktım nasıl bir yağmur var sorma sözlük.tin tin gidiyorken önümde açık yeşil montlu kıvırcık saçlı bir minik çocuk yürüyor şemsiyesiz .hemen yardım edeyim mottosuyla ''napoçun çen ıslandın mı annecim'' diye yanaştım.aynı şemsiye altında gidiyoruz.çocuğun yüzüne baktım sakalları vardı sözlük.meğer adam cüceymiş.hayatımda ilk ve son bebek konuşması yapmam o oldu.artık bebekleri severken bile şebeklik yaparak sevemiyorum.
son mallığımsa bir hafta sonu çalıştığım yerden çıkıp memleketime geleyim dememle başladı.sonra sabahın körü gelir gelmez dönüş biletimi de aldım.o gün geldim, ertesi gün dönücem zaten sözlük.neyse ertesi gün otobüsü bekliyorum derken geldi.valizi verdim yerleştirdiler.tam yerime oturucam, her yer dolu.indim muavine cemkirdim.doğu taraflarına giden otobüslerde daha çok oluyor bu tür karışıklıklar, daha önce de benzer şeyler olmuştu zaten.muavin bileti aldığım yere yönlendirdi.neyse gittim tekrar ama nasıl çamurlaştım nasıl pisleştim sözlük.meğer benim bilet 4 numaraymış ve ben 6 numara sanıyormuşum.sonra tekrar gittim.bu sefer 4 numara da dolu.iyice tepem attı.tekrar gittim adamın yanına.olacak şey mi bu diye cemkirirken meğer benim biletim o firmadan değil rakip firmasındanmış sözlük.bir utandım bir utandım.tam arabaların oraya gidicem valizimin olduğu araba kalkmış.arabayı durdur, diğer arabayı beklet.çok rezil bir andı.
