Sahip olunca hiçbir işe yaramayandır çünkü üzerinde bulunduğumuz ülke yeterince batıkken hiç kimse 'ah benim canım, güzel vatanım' naraları atamaz, atsa bile yalancıdır. Bu nasıl bir ülke ki milleti birbirine düşman, her yer pert olmuş, millet birbirini kırmak için kıvılcım arıyor. Evet türk kanına sahibim ama içim acıyor, artısı nerede? Gün geçtikçe ülkemden soğuyorum ama defolup gitsem elalemin ülkesinde hiç yaşayamam. Sen kendi ülkeni bırakacaksın, milletinkine gidip yaşayacaksın. hem türk hem de müslüman olduğumdan bu durum beni çok yora. Ama kanın başka bir boyutu da var, akıtılan kanlar yani. Lise yıllarımda babam bana bir kitap vermişti, ve içindeki anlatılanlar göz yaşlarımı oldukça akıtmıştı. Ülkesinde savaş çıktı diye tıp fakültesini, nişanlısını bırakmak zorunda kalan ve mağaralarda saklanıp kılık değiştirerek halka hizmet etmeye ve aynı zamanda da kurtuluşa yardım etmeye çalışan bir genç... çoğumuz onunla aynı yaştayız ama şu an böyle şeylere cesaret etmek gerçekten yürek ister. kendim için değil bizim için didinenler için ben de bir şeyler yapayım diyorum ama tıkanıp kalıyorum ne olacak peki diye. sahi nereye gidiyoruz sözlük?
