şu sıradan hayatımda sık sık yaşadığım en adrenalinli olay. yok arkadaş, eğer o parça içeriye düştüyse onu tek parça halinde kurtarmanın imkanı yok. illa o çayın içerisi sallayınca kar yağıyormuş efekti veren küre misali puslanacak. hele cam değilse bardak, içeriye kenarlardan ışık gelmiyorsa, o hengame içinde o parçayı bulmak için daldırılan kaşık daha da parçalar nimeti; iyice mındar olur. sonra insanın içini bir hüzün kaplar, ağıza atıldığında vereceği tat hemen akla gelir, bu sefer başarılı olması amacıyla yeni bir deneme yapılır. tabii ki bu sefer temkinli davranılacak, bisküvinin kırılma noktası hesaplanacak. aradaki denge çok ince ama, içine düşmeyebilir belki, ama bu sefer ağza götürürken üzerine düşebilir. bu da bir beceri tabi, en uygunu ise ağzı bardağa yaklaştırmak.
işte sırf bu heyecandan dolayı çayın içine bisküvi bandırma olayı benim için bir seremoni halinde, tam dikkat verilerek yapılan bir olaydır. öyle film izlerken, birileriyle sohbet ederken falan olacak iş değil, sonra o bardağın dibi balçık gibi oluyor anadın mı.
