"tanrı, insanın kendi çaresizliğini telâfi etme isteğinden doğar" savını öne sürmek, allah ın insanlar tarafından var ya da hayal edildiğini kanıtlamaya yetmiyor. aslına bakarsanız bir "ilah" ihtiyacının "i" sini dahi kanıtlamıyor. tarih boyunca mazlum-allah yakınlığı mazlumların kendilerine bir allah yaratma ihtiyacından değil, allah'ın mazlumları gözetmesinden kaynaklanmıştır. Mazlumlardaki ilaha yakınlık refleksi bu gözetilme hissinden ileri gelmektedir.
üstelik bu mantığa göre bir ilahın varlığına inanmanın hayatı kolaylaştırması gerekir. ancak ilah inancının kişinin hayatını yer yer zorlaştırdığı da olur. ihtiyacı varken çalmamak bireyin hayatını zorlaştıran bir şeydir örneğin. buna sebep olansa bir ilaha inanıyor olmasıdır yerine göre.
tabi bu ilah inancıyla birlikte hayatın zorlaşması o kişinin sapkın "kolay hayat" anlayışına göre değişkenlik gösterir.
