Kıskançlık bir tür güven problemi değil, kıskançlık kaybetme korkusunun açığa çıkışıdır. Anne çocuğunu kıskanır, abla kardeşini kıskanır, anneyi eşi kıskanır, baba bir gün kızını başka bir erkekten kıskanır, o kız bir gün bir erkeği kıskanır, kıskandığı erkek onu kıskanır. Kıskançlık sevgi ile alakalıdır. ilişkiler bu şekilde ilerler.
kıskançlığında farklı türleri var. kaybetme korkusundan dolayı kıskanabilirsin, sana ait olmayan bir şeyi kıskanabilirsin, sana ait olmayan şeye sırf o sahip diye sahibi kıskanabilirsin, hiçbir zaman sahip olamayacağını düşündüğün için de kıskanabilirsin. kıskançlık kişinin kişiliği ile şekillenen, dışa vurulan bir şey. benim kişiliğimdeki boşluk kaybetme korkusu. kaybetmekten hoşlanmam. sevdiğimi de kaybetmek istemem, oynadığım oyunu da, en ucuz işe yaramaz eşyamı da. kaybetmeyi sevmiyorum, kaybetmeyi sevmediğim için sahipleniyorum, bunun eyleme dönüş hali karşı taraf için kıskanmak olarak algılanabiliyor.
kadın kıskançlığını diğer özellikleri ile dengeleyebiliyorsa sorun yok, kıskançlığı diğer tüm özellikleri ile çekilmez bir hal alıyorsa bunun bir kişilik problemi olduğunu kabul edebiliriz. senin kişiliğin çirkinse kıskançlığı gösteriş halinde çirkindir ya da senin kişiliğin çirkinse senin kıskançlığı algılayış halinde çirkindir, abartıdır. herkes oturup bir düşünse, duygularını tartmayı öğrense, neyi hissettiğini neyi neden hissettiğini bilse, önce ve sonrası arasındaki ilişkiyi kurabiliyor olsa kıskançlık bizlerin tiksindiği, uzaklaştığı, korktuğu bir duygu olmaz. önemli olan ölçüdür. ölçülü olmak lazım, ne yaşanırsa yaşansın, ne hissedilirse hissedilsin.
