her sevişme kendi öz "ben"ine yapılan içsel, görsel ve çoğunlukla tepkisel bir tapınmadır. ölüme meydan okumaktır.. ibadetmişçesine yapılan sevişme; redd-i ereksiyon, cemiyet-i ali'lerinin pek de sıradışı bir vaziyette içine hapsoldukları o beyin hörgüçlerini ve hatta kutsal saydıkları o sevgi hanelerini üstbenlikleriyle sevişerek, orgazma yani o ilahi ölümsüzlüğü zerre miktarı taddıkları o ana tapınmalarıyla şekillendirmesidir . aksini iddia etmek nefes alıp vermeyi dahi reddetmektir ki... zaten üst benliğe kalırsa o hayalperest suçsuz ve herkesin eşit sevdiği bir atlantis ırkı da hayal eder...
