her vedanın başlangıç cümlesidir bu. bu söylendiği andan itibaren süresi değişken bir ayrılık yaşanır. peki her zaman duyduğumuz bu cümleyi kuranlar bizden ne bekliyor? biz bu cümleyi kurduğumuzda karşımızdakinden ne bekliyoruz?
ne yaprsam kendime iyi bakmış olurum? her sabah süt içsem, sigarayı azaltıp spora başlasam, daha az tv izleyip daha çok kitap okusam kendime iyi bakmış olur muyum?
uzundur kimse bana iyi bakmadı. annem bir dönem çok iyi baktı bana, daha sonra secgililerimden sadece bir kaçı. hepsi değil. sonra bir kaç iyi arkadaşın, bir kaç iyi niyetli yaklaşımları. hepsi bu. hepsi belirli bir zaman diliminde hayatıma giren ve çıkan insanlar. şimdi binlerce kilometre uzaktalar. üstelik kör kütük yalnızım. böyle olunca insan kendisine daha mı iyi davranılmasını istiyor? iyi davranılmayı mı özlüyor?
peki ben kimlere iyi davrandım? hikayenin diyer sayfalarında kimler benim ona iyi davrandığım günleri özlüyor?
