anne olmak gibidir. özellikle de hayatta sahip oldugunuz tek aileniz kardesinizse. o kardese yemek yaparsiniz, esek kadar da olsa sürekli öpersiniz, sinirlenince cakarsiniz bir tane, ama o esek de sizi tutar yere devirir sonra gidiklamaya baslar. abla olmak hem guzel hem zordur. kardesiniz sanki kendi cocugunuz gibidir. herkes sizden olgun bir kadin gibi davranmanizi ister, yasiniz kac ise olsun fark etmez. abla olmaz zordu yani.
erken dönem ablalik bok gibidir ayrica. o 4 avucluk bebek surekli acikir, aglar, sicar, kusar... böyle hayat mi olur lan?
ergenlik dönemi ablasi olmak ise daha da zordur. o dunku bok, kendini sevdirmez, surekli para ister, bir de seni begenmez surekli cirkiiiiin diye dolanir etrafta. özguveni siker atar pezevenk.
ergenligi bitmis cocuk ablasi olmak ise bilinemez. henuz tadina bakmadim.
