insanı ödenmesi imkansız bir borca sokan durumdur.
Adına manevi borç denir.
Yani siz istememişken biri gelir ve size yardım eder.
Yada "seni düşündüğüm için " diyerek akıllar verir.
Ve sizde iyi niyetli görünen bu davranışları kabul edersiniz.
Ve hissettiğiniz vicdani borç yüzünden o kişinin yanında daha dikkatli ve ılımlı olursunuz.
Borç altında ezilir ve nasıl ödeyeceğinizi bilemezsiniz.
Tam uyuyacakken o kişi sizi ararsa ve buluşalım dese kırmamak için o an yorgun argın gitmek zorunda kalabilirsiniz.
Çünkü o kişiye karşı olan manevi borçtan kaynaklı duyarlılığınız size "acaba buluşmamak için bahane arıyor der mi benim için " vesvesesi verir.
Bir kere tutulduğunuz bu borç tükenmek bilmez ve iyilik adı altında artmaya devam eder.
"Seni düşündüğüm için " kilit cümledir.
Ve zamanla bu kişi kendisine karşı sizde oluşturduğu hassasiyeti kullanıp sizi yönetmeye ve şekillendirmeye başlar.
Açıkça sıkılır ve ondan uzaklaşmak istersiniz. Fakat vicdanınız size "kötü kişi", "sadakatsiz" damgası yakıştıracak olduğundan bu fikirleri bilinçaltınızın en diplerine süpürürsünüz.
