şehir insanın vazgeçilmezidir. öylesine yavaş yavaş kendisini teslim eder ki boş düşünmeye, kendi de fark etmez.
evinizden çıkar bir otobüse binersiniz. gideceğiniz yere gidene kadar yüzlerce reklamla karşılaşır zihniniz, 'uçur götür beni arabalarındaki yüzde elliye varan indirim' 'koş zıpla uç ayakkabılarındaki yenilik' 'ara beni boya beni telefonlarındaki indirim' ve bunun gibi yüzlerce şeyle istemsizce meşgul olursunuz, farkına bile varmazsınız ne kadar saçma şeyler düşündüğünüzün. sonra eve gelirsiniz, televizyonu açar ve biraz rahatlayim derken başka hayatlarla, başka reklamlarla boş boş aklınızı meşgul edersiniz.
