Bazi kitaplar insanin zihninde bir seylere dokunur ama ne oldugunu tam olarak bilemezsiniz. Aciklayamazsiniz bazen. Iste bu da boyle bir kitap benim icin.
Hakkinda 4 tanecik entry gorunce icim burkulmadi dersem yalan olur. Bu kadar muazzam bir eserden bu kadar az insan mi haberdar? Gerci benim de varligindan haberdar olmam kisa sure oncesidir. Ama hep benim eksikligimden kaynakli diye dusunmustum. Belki de baska bir baslik altindadir diye kendimi avutmak istiyorum bu konuda.
Kah izmir'de buluyorsunuz kendinizi, kah batum'da, kah moskova'da.
Bazen ahmet, bazen ismail olarak cikiyor insanlar, nazim hikmet sluetinde karsiniza.
nazim himmet'in siirlerini hafizama yillar once kazimisken, birkac ay once metrobuste bir gencin elinde gordum kitabi ilk kez. Birkac hafta once temin ettim. Bu kadar gec okumus olmanin pismanligi ile basladim okumaya...
gozlerim doldu mu, hem de nasil...
ahmet gibi ben de :"allah kahretsin" derken buldum kendimi pek cok yerde.
"Hangi limana gider bu yuz direkli gemi" dizesini tekrarladim zihnimde.
Esine bile "...be kardesim" diyen erkek samimiyetini, ona ayni bicimde karsilik veren kadin sevdasini gordum.
Dunya niye kahpe olsun? Dunya guzel. Dunya guzel ne demek? Dunyanin nesi guzel? Insanlarin yuzde kaci icin dunya guzel? Insanlarin kocaman cogunlugu "dunya guzel mi degil mi" diye dusunmuyor bile. Bu dunyada haksizlik yokmus, aclik yokmus, zulum yokmus, ölüm yokmus gibi haksizligin, acligin, zulmun, ölümün icinde yasiyor. Bunlara karsi yuzde kaci savasiyor insanlarin? Hay allah kahretsin!
Tum bunlara ragmen "yasamak guzel sey be kardesim" diyebilen insanlarin muthis cabalarinin ve tum bunlara karsi verdikleri savasin hikayesi.
