kaybetmişti yolunu ıssız sokaklarda.
gölgelerin arkadaşlığını dahi silmişti karanlık.
hangi yöne gitse farketmezdi, farketmiyordu.
birkaç adımda neye çarpacağını dahi göremiyordu.
oturdu olduğu yere.
sertti..
ıslaktı zemin..
öylece bekledi, neyi beklediğini bilmeden.
bir ses geldi önce anlamsız.
başka bir dilde konuşuyordu sanki..
cevap vermedi, dinledi sadece..
giderek yaklaşan ayak sesleri.
ve sürekli tekrarlanan bir kelime.
tanıdık bir kelimeydi sanki ama çıkaramıyordu..
neydi ki bu??
iyice yaklaşınca ayak sesleri, ancak kavrayabildi..
onun ismiydi ona sesleniyordu o ses..
artık varlığını iyice hissediyordu.
"nerelerdeydin her yerde seni arıyordum" dedi o ses..
ve birden aydınlandı her yer.
gözlerindeki bandajları çıkarmıştı o ses..
o sese sahip olan..
ses görüntüye dönüştü.
görüntü de huzura..
kelimelerim senin olsun...
