oradaki zulüm yeni değil. sen coca cola içmeyerek vicdanını temizleyemezsin, en fazla basenlerini eritirsin. anne değilim, kuvvetle muhtemel ki hiçbir zaman da olmayacağım. ama yine de orada ölen her çocuk için içim parçalanıyor, yüreğim yanıyor. diğer taraftan riyadan nefret ediyorum. somayı nasıl unuttuysanız gazzeyi de öyle unutacaksınız. çok değil, üç beş güne asıl ilgi alanınız olan memeye geri döneceksiniz. çocukların ölüm sahnelerini show malzemesi yapmanızdan utanıyorum. olayı garip garip yerlere indirgeyip kendinize acı acı güldürmeyin. gazze ortadoğunun vicdanıysa herkesin ağladığı, rojova da savaşın beşiğidir mesela. kapınızın önünde yatan surıyeli çocuğa tiksinerek bakıp, onun bomba yağan şehrine dönmesi için iç geçirirken filistin çığırtkanlığı yapmanız da yavşaklığın kralıdır. ölümün kokusu, ölümün tadı hep aynıdır. siz insanları diline, dinine, rengine göre ayırırsınız ama ölüm ayırmaz. bakü, marağa, kozan, başbağlar, buca, hocalı, çorum, dersim, sivas, 12 mart, ortaca, kırıkhan, srebrenista, mora, navarin birini diğerinden ayırıyorsanız kendinizi insandan saymayın.
