--spoiler--
Şimdi ben günlerdir ciğerlerimi kusarcasına.
Yani aylardır, kalbimi kan revan.
intiharlar güzeldir sevgilim, ama sen daha güzeldin.
Neden?
Hayat yoruyor dersin hep.
Ben dedim ya.
Hayır hayat yormuyor!
insanlar.
Şimdi ben günlerdir, gözlerim şişercesine.
Göz altlarım yumruklanmışcasına.
Kafam hep güzelmişcesine.
Sen bazen, yani genelde pek umursamazsın ama, nasıl ağladım ölürcesine.
Sustum sonra.
Anlatacaklarım vardı, hep sustum.
Konuşurken bile sustum ben.
O yalnızlıklar başa bela.
Sabahı karşılar, yalnızlıklar hep sabaha karşılar.
Beni uyuttuğun sabahlar huzuru karşılar.
Sigaralar hep ölüleri üstüste.
Ben dans ediyorum, ben içiyorum, ben kusuyorum.
Gökyüzünün rengi gidiyor geceye.
Uyuyorum.
Sonra uyanıyorum.
Ağlamıyorum.
Beni sevindirecekti babamın pazar kahvaltısı menemeni.
Sofradan ilk ben kalktım.
Yok, inanmıyorum.
O kapıdan çıkıp gidebileceğime inanmıyorum.
Ya onu bırak ben kendime inanmıyorum.
Hepsini geç sen bize inanmıyorsun.
inancımız yerin dibinde.
Sen bana inanmıyorsun.
Ben sana inanmıyorum.
inanamıyorum.
O salıncakları bizim yüzümüzden yenilediler!
Hayır inanmıyorum.
O yürüyüş yolları biz daha rahat koşalım diye.
Peygamberler hiç inancını kaybeder miydi?
inanmıyorum!
Rüzgarda inatla yanmayan çakmaklar haklılar.
Yanabilenler bile bizim için, kış geliyor!
inanamıyorum.
Gülen insanlar var.
Düşünebiliyor musun?
inanmıyorsun.
Mutluluğa, gülmelere.
iNANMIYORUM.
Sevişmelere inanmıyorsun.
Sevmelere.
Ya sırf bizim yüzümüzden yağmur yağmıyor.
inanamıyorum.
Gitmeler hep Eylüle mi denk gelir?
Perdeleri açtım.
Ağlamak için nedenlerimi yazdım.
Sustum.
Sus bi daha ağlamadım!
Sen konuşana kadar ağladım.
Bunlar bana müstehak içimi dışıma çıkarırcasına ağladım.
Sonra sustum.
Riyadan kaçarken, susmalara yakalandım.
Sustum.
--spoiler--
