Kirik bir saz gibi yikik ötesi binalar.
Köhne şehirler ve köhne sokaklar.
Olu bedenlerini unutmuş canli cenazeler.
Dirilmeden yere düşen isiklar.
Hepsi her yerdeler.
Bir polis copu gibi sert ve uslupsuz olabilir yersiz ölümler.
Uzun minarelerden cig gibi düşebilir ölüler.
Yağmur damlaları sadece dami delebilirler.
Yeni yüzyıl göstergesi gökdelenler,
reklam sancisi üstümde
cigliklar duyulur
göçük altındaki evlerden.
Asik veysel bir türkü tutturur
dayanamaz da yaban ellerden.
Sönen bir umut isigidir yalnizliklardan donen.
Aciyi daha kötüsü fesheder mi?
Nefes almak ölümlerden mesela bize ölümü unutturabilir mi?
Unutturamaz !
ama az buçuk nefes verir belki ölülerden.
(serbest kafiye- modernizmin ölüleri)
