dönem kliplerinden birisinde, şarkının tam bir masterpiece tam bir şölen olmasından mütevellit kopuşlara yelken açmasıyla sonlardaki soloların etkisiyle dinleyicilerden bir kadının bakışlarından fazlaca mana çıkardığım eşsiz eser.
kadın şunu diyordu evet koptum fakat bu rock kültürü ve terbiyesi bizde zaten mevcut. sanki çok tepinirsem yakışık almaz, karizmam çizilir, evet o manidar bakışları atan ablamız artık babaanne olmuş torunlarına never let go dinletiyor.. umarım, yaşıyordur...
edit: youtube'daki malum klibin 5. dakikasının 25. saniyesindeki bakışlar bu müzik bizim kültürümüz, bizim olmazsa olmazımızdan kesitler sunuyor.
