Orhan pamuk ile masumiyet muzesi ile tanisan, edebiyat konusunda pek yetkin olmayan bir okur olarak diyebilirim ki; cok farkli bir kitap miydi? Aslinda hayir. Tanidik hayatlar, bildik hikayeler belki.
O ünlü ilk cumlenin hakkini verecek kadar iddiali miydi ya da o beklentiyi karsiladi mi? Aslinda tam olarak da o cumleden beklenen muhtesemlik yoktu. Ancak o cumlenin aciklamasini gayet guzel yapmis yazar. Ve evet, sevdim kitabi. Hem de cok.
Ancak bana her nedense, vladimir nabokov'un lolita'sini animsatti. Üsluplarindaki benzerlik bakimindan ozellikle. Ya da bana oyle geldi, bilmiyorum. Belki de yolculuklardi bana lolita'yi animsatan.
Gayet gecerli tespitler vardi hayata dair. Askin insana neler yaptirabilecegini gayet carpici bir bicimde gozler onune seren "yeni hayat", kapilip gittigimiz ucu bucagi belli olmayan yollari ve temelinde yatan duygulari hos bir bicimde ifade etmistir.
