Hayatın nasıl boktan olduğunu insanın yüzüne çarpandır. Hepimiz delirdik resmen. Canlı yayından insanların kafasına yağmur gibi bomba yağmasını izliyoruz. Yarım saat üzülüyoruz. O da en duyarlı, solcu olanlarımız. Sonra da gidip en sevdiğimiz dizinin kalan bölümlerini izliyoruz. aa bak o onu seviyomuş, o onu aldatmış. Bu nası dünya lan, insan aklı nasıl bir akıl. Vicdan nasıl birşey aklım almıyor bazen. Gezi'de ve bilimum eylemlerde kafamıza gaz bombası yağarken ölümü düşünüyoruz, barbarlığın faşizmin ne kadar iğrenç bişey oldığundan dem vuruyoruz. Adamların kafasına gerçek bomba yağıyor, bırak adamı çocukların. Şanslı çocukların çizgifilmde, avcı Duffy Duck'ı vurmaya geldiğinde gördükleri silahı, onlar burunlarının ucuna dayanmış görüyor. Senin benim oynarken keyif aldığı savaş oyunlarında kullanılan keleşler, onların gözleri önünde annelerine doğrultuluyor. idrak ediyoruz böyle işte. Sövüyoruz sayıyoruz savaşa. Sonunda birşey olmuyor. Mücadele ediyoruz işte, biz de kendi savaşımızı bitirmeye çalışıyoruz. umuyoruz ki, herkesin içindeki, dışındaki savaşlar bir gün bitecek. Bir gün mutlaka.
