ne kadar hırslı olursan ol, bir tek o senden önde olduğunda gurur duymaktır.
çocuk yaşında büyümek,
fedakarlığı öğrenmek,
karşılıksız sevmek
ve
anne gibi hissetmektir.
kardeşimle daha dün aramızda geçen bir diyalog, ablalığımın ne olduğunu bana bir kere daha göstermiştir:
kardeşim: (kız arkadaşının üniversite tercihini yaparken yorulmuştur.) başım çatladı valla, ne zormuş bu tercih işi. ben: e kendi tercihlerinde hiç uğraşmadın, o zaman da benim başım çatlamıştı. allah dengeliyor işte. kardeşim: eee abla, herkesin sırtını dayadığı biri var işte.
sen hep daya bana sırtını.
seve seve çekerim ben kahrını.
