7-8 yaşlarındaydım. eti tutkunun 750 bin olduğu zamanlardı para biriktirmiştim ve hepsi 50 bin ve 100 binliklerden oluşuyordu tam 750 bin olunca kaprimin alt cebine parayı koyup bakkala gittim ve tutkuyu alıp tüm parayı masaya koydum. ardından bakkalcı puşt bana 50 bin eksik dedi ve o an gerçekten yıkıldım. çok ufak bir şey olabilir ama çocuklukta bu ufak şeyler bile çok önemliydi. sonra getiricem dediysem de bakkalcı beye inandıramadım. eve gidince gerçekten ağladım ve bir kaç gün sonra bakkalcının mercedese bindiğini gördüm. ulan o kadar paran var her alışverişimizi senden yapıyoruz bir elli bini çok gördün bana dedim ve bana gülerek; babandan iste velet gibi bişey dedi tam hatırlamıyorum . bunu babama söylesem adamı çeker vurur heralde ama neyse. 2-3 gün sonra ise bakkalcı amca mercedesi ile şarampole uçup hayatını kaybetmişti. (bkz: mutsuz son)
