Ankara'da son 4-5 ayım sözlük. Ayrılacağım yakında. Bazen yapacak bir şey bulamayınca dakika aydan farksız gelir ya öyle olmasını istiyorum son zamanlarımın. Buna pek müsaade etmiyorlar.
uğraşmam gereken bir iki sorun var başımda ve üstelik günlük yenileri de çıkıyor.
Plan yapıyorum peşine telefon çalıyor plan iptal, neşeli oluyorsun telefon çalıyor konuşuyorsun can sıkıntısı başlıyor. 4-5 ay kapalı tutmak istiyorum telefonumu ancak yapamıyorum.
Öyle bir sorumluluk duygusu enjekte ediyorlar ki istediğim kadar söylensem, kaçmak istesem ya da umursamamaya çalışsam da yapamıyorum. Bu zamana kadar istediğim birçok şeyi gerçekleştirdim ama bunu yapacak cesareti bulamıyorum kendimde. Vurdum duymaz insan olamıyorum.
Öğrenciyken canım sıkıldığında çantamı alır rastgele bir yerlere giderdim. Şimdi bunu da yapamıyorum.
17 temmuz 201.. tarihinde bir çizgi çekildi hayatımda. Öncesi ve sonrası diye.. Öncesini arıyorum sözlük. Kalıpsız yaşayan biriydim şimdi kalıplar içinde yaşıyorum.
Jack'in şu sözlerinde kendimi buluyordum 'ben hayatım boyunca mahkümiyetlerinden kaçak köksüz bir ağaç oldum. ne durmayı ne de aynı yolu ileri geri kat etmeyi severim. bana sorarsanız, gerçek yaşam hiç durmadan dosdoğru denize doğru gitmektir. öyküler söylemek, öyküler dinlemek, öyküler yaşamak..' Şimdi mahkumiyetlerle dolu bir hayatım var.
Denetimli serbestlik içinde geçen bir hayat.
