12 yaşındaydım ve annem hastaydı. Aynı odada yatıyorduk. Hastalık sanki bi anda olmuştu pek anlayamamıştım ve hastalığını pek önemsemedim fakat o gözlerdeki arka fon beyaz değil sarıydı. Anlayamadım ama durum beter aslında. Sarılık görünümlü karaciğer yetmezliği gibi bir sonuç fark edildi sonrasında. Her neyse anneme acıktığımı söyledim. Hem çok açtım hem çok uykum vardı. ikisinin de çokluğunun verdiği bir çekilmezlik huysuzluk vardı üzerimde unutmuyorum hiç. Annem kalkamayacağını, hasta olduğunu söyledi ve ben bana patates kızartamayacağı için hasta anneme bağırarak kanepeyi tekmeledim. Sonrasında annem babama söyledi ve babam, hayatında belki patates kızartmayan adam, patates kızarttı. 12 yaşında huysuz bir piçkoyu mutlu edebilmek için birbirine yardım eden iki cennetlik insan yani. Patatesi de bu 12 yaşındaki şerefsiz kardeşiniz beğenmediği için yemedi evet. Sonrasında ise anneme yine kızdım. Aklımı sikeyim aklımı. Annem bir şey demedi. Annemi 3-5 gün sonra eniştemle ablam hastaneye götürdü. Eve geldiklerinde "yatırdık" dediler. Annemi hastanaye yattıktan 1 hafta sonra 20 dakikalığına gördüm. Bu son görüşümdü. Sonrasında annemin ağırlaşmış halini kardeşlerim, akrabalarım el birliğiyle bana göstermediler. 9 hafta sonra vefat etti. ilk 1 sene hatırlayıp hatırlayıp ağladım bu patates kızartması olayını. Şimdi çocuklarıma annelerini üzdükleri zaman anlatacağım güzel bir pişmanlık
