annemin karnında iki taneydiler. öyle yolladım onları. tekini başka bi doktor karanlığa koydu öyle yolladı eve, diğeri hiç gelmedi o hastaneden. götürmediler de beni hastaneye bi kere bile görmedim. 20 yaşıma kadar babam beni mezarlığa da götürmedi. zaman sonra annemle gittik. bi baktım babaannemlerin yanında yarım metre kadar var yok bi mezar. tutamadım kendimi, eşşek kadar ben herkesin içinde dolu dolu yaş döktüm o benim kardeşim diye diye, bi kez bile görmediğim miniğim için.
şimdi onu elimde avcumda kalan ikiziyle yaşatıyorum. aldığı her nefese şükürler olsun.
