kalbimede tenimede dokunan ilk insan oydu ve emin ol sözlük o beni bırakmasaydı benim sonsuzluğum o olurdu hemde ilk gün ki gibi ama sözler boş ağzı olan söz veriyor. şimdi aklıma geliyor da beraber geçirdiğimiz vakitler kavgalarımız triplerimiz o hayaller ya özellikle bakışları. o kadar çok gözümün önüne geliyor ki hatta hiç gitmiyor. tekrar tekrar getiriyorum gözümün önüne ve hala dediğim şey aynı böyle bakan, hayallerimizi bu kadar güzel anlatıp beni aglatan insan bana bunu yapamaz, ayrılamaz, terkedemez. Öyle sarılan öyle seven öyle dokunan öyle bağıran öyle küsen bi insan o kadar sözden sonra çekip gidemez. Ama gitti sözlük gitti yani bildiğin gitti. şaka gibi ama gerçek. belkide Çanakkale'yi anlamlı kılacak tek şey oydu ben kabulllenmek istemedim çünkü hissettim gideceğini. Giden gidiyor ben sandım ki hiç gitmez bi kere girdi ya hayatıma bir kere karıştı ya nefeslerimiz birbirine onun hayatını sevgimle ördüm, bu hayattaki en güzel kafes sevgiden yapılmış olandır bende ördüm o kafesi ve artık gidemez sandım. yanılmışım uçmuş gitmiş. sonra düşündüm ben mi hata yaptım ulan aptal dedim kendime, sen o kafesi demekki yeterince iyi örememişsin dedim yetmemiş yetememişsin dedim. Dedim de sözlük hiç bişey olmuyor be gitgide ona olan öfkem diniyor sanki neden bilmiyorum belkide yine sevgim gururumu ezip geciyordur ama iyi oluyor iyi hissettiriyor çünkü artık suçlu aramaktan vazgeçtim, gitti diyorum ya gitti ne düşünüyorsun suçluyum desen geri gelicek mi? Gelmiycek o zaman yolu açık olsun mutlu olsun çok isterim çok canım yanar ama mutlu derim geçerim. Bugün resmini gördüm yine. annemin boynuna sarılıp ağladım sonra çektim gittim saatlerce dolaştım mesaj attım yine kendime yenik düşüp "şaka yaptığını söyle" dedim "kafamı dinlemeye ihtiyacım var" dedi tamam dedim sadece koca bi tamam. ya diyorum sevse gitmezdi gitse bile böyle yapmazdı uzatma demezdi. unutamıyorum ama heran aklımda. hiç çıkmıyor. herşey boş, bomboş sanki. ben onun gülüşüne inandım, küstüğümde üstüme yatıp barış benle diyip gıdıklayan kıvırcığa inandım. ya yemin ederim okadar çok inandım ki ne babam ne arkadaşlarım ne başkası kimse vazgeçiremedi. ben yine de o dedim. şimdi ise bomboş ondan sonrası sadece tek kelime bomboş. Ama çok derin.
