bir öğretmen sınıftaki iki başarılı öğrencisinden kıskanç olanı yani diğer arkadaşını çekemeyeni tahtaya çıkarır.
Tahtaya iki eşit çizgi çizer ve der ki : bu çizgilerden birisini daha uzun yap.
Öğrenci çizgilerden birisinin yarısını siler.. Ve gerçekten de çizgilerden birisi uzun duruyordur.
Öğretmen çizgileri aynı seviyeye getirir ve çizgilerden birisini uzatır.
ve der ki " başkasının çizgisini kısaltacağına kendi çizgini uzat "
Durum aslında tam da bunu ifade etmektedir. Yani insanlar birbirine bok atıp düşürmek yerine kendine bakmalı.
Kürtleri aşağı hakir göreyim de türklük yücelsin anlayışına hala türkçü duygular taşıyan birisi olarak karşıyım.
Gerçekler bir tane olur. Herkes kendi gerçeğini ortaya koyabilmeli.
Bu durumda kabul edilemezlik, çekemezlik oluşmayacaktır.
insan neden ırkıyla övünür ?..
Eğer başkaları senin ırkına sürekli saldırı halinde ise kendini kötü hissetmemek için tarihinden güç almak zorundasın.
Neden övünmesin diye bir başka sorunsal da vardır. Yani neden övünmemeli ?
Kendi milletinin kahramanlarıyla dalga mı geçmeli ? At üstünde koşmaktan başka bir halt yemedi gibi temelsiz iddialarda mı bulunmalı ?
Dünyada milliyetçilik yapmayan ırk neredeyse yoktur.
Durum böyle iken kendi milliyetçiliğini yapmayanı dünya sahnesinden silerler.
En basiti birisi babamıza laf etse savunmaz mıyız ? Savunmak için de iyi özelliklerinden faydalanmaz mıyız ?
Bence problem milliyetçilik değil de başka millete tahammül edememe.
Hayır. Hem milliyetçiyim. Hemde kürtlere -bana zarar vermediği sürece - tahammül edebiliyorum.
Dillerini konuşmalarına da karşı değilim.
Bölünme gibi bir amaçları olmadığına emin olsam eğitim dili olarak kullanmalarını da savunurum .
Her düşünce empati ile gelişir. Eğer keskin çizgilerle çizersek bazı olguları asla işin içinden çıkamayız.
