keşke böyle göz kamaştırıcı bir yere gelmemiş olsaydım.
nefes alabileceğim bir yere, ya da gülüp, sinirlenebileceğim ve bazen de "seni seviyorum" veya "teşekkür ederim" kelimelerini duyabileceğim bir yere. böyle keyiflerin 1 aydan kısa bir sürede tükenecek olması, diğerleri bunu düşünmüyor olabilir ama ben buna katlanamıyorum. böyle olmayacaksa neden doğdum ki? diğerlerini çok kıskanıyorum buraya gelip yaşayabilen herkesi. 5 yıl veya 10 yıl sonra burada olmayacağım. bunu düşünmeye bile katlanamıyorum. o kadar nefret doluyum ki kendimden nefret ediyorum.
