küçükken büyüsüne kapıldığım ve hâlâ barış manço diskografisinde mümtâz bir yeri olduğunu düşündüğüm, eskimiş bir plağın en nâdide eseriydi bana kalırsa. plak devri çocuğu değil, kaset devri çocuğuyum ama vardı işte plakçalar. orhan gencebay'ın ya evde yoksanı ile birlikte farklı bir şekilde büyülerdi beni.
