öncelikle şunu söylemek isterim. insanlık öyle, sanıldığı gibi cicili bicili ayıcıklı kıyafet giyen yaratıklar topluluğu değildir. hepimiz eğitim ile yontuluyoruz. yani küçük yaştan itibaren aileyle başlayıp çevreyle takip edilen; daha sonra okulla perçinlediğimiz eğitim... ahlaki tutumumuz tamamen çevresel faktörlerin elinde. hatta sevdiğimiz renklerden şarkılara kadar çevresel faktörler ve eğitim çok önemli bir yer tutuyor.
misal, fransa'da yaşasaydık bir katolik, protestan olmayacağımızı kim garanti edebilirdi? rengimizin lacivert değil de mor olmadığını bilebilir miydik? sevdiğimiz sanatçılardan, futbol takımlarına kadar bütün karakterimiz değişiklik gösterirdi değil mi? eğer bu noktada anlaşabildiysek ne mutlu bana.
vahşi doğada büyüdüğümüzü düşünelim. oranın koşullarına adapte olacaktık. avlanacaktık, öldürecektik vs. ya da şöyle söyleyeyim. şu halinizle günlerdir açsınız, su bile bulmakta güçlük çekiyorsunuz. ve önünüze bir kamp yapan aile çıktı. uyuyorlar. ne yaparsınız? en kötüsünü düşünün uyanıp size karşı koymaya çalışsalar ne olacak?
çok acıktık. hemen eve gelip ilk işimiz yemek var mı diye bakınmak. yoksa sinirlerimiz bozuluyor. yapıp hemen yumuluyoruz mesela. anlatmak istediğim şey insanın doğal hali. doğal halimiz hiçte hayal ettiğimiz gibi değil aslında. kendimizi eğittiğimiz kadar 'insan' tanımı içine girebiliyoruz. yani hayal ettiğimiz insan figürü hep bir şekilde yontularak geldiğimiz noktadadır.
