eli kalem tutan, ard arda üç mantıklı cümle kurmaktan aciz olmayan, aklı başında yazarlarla tartışmak istediğim konudur.
adam akıllı yazmayıp saçmalayanların görümcesiyle aşk yaşayayım.
dünyayı baz alarak değil sadece çuvaldızı kendimize sokarak konuşacağım. sonra gelip ya şurada da bu var burada da şu var diye saçmalamayın.
etrafımda gördüğüm ve göremeyip böyle sosyal mecralarda denk geldiğim herkesin nefret ettiği bir grup var. nefret derken öyle ufak tefek bir nefretten bahsetmiyorum, ellerinde olsa kadın, çocuk, genç yaşlı demeden hepsinin kökünü kazıyacak kadar büyük bir nefret. sonuç olarak da nefret nefreti doğuruyor, gün geçtikçe kutuplaşmalar büyüyor ve mesafeler uzaklaşıyor, sorunlar onarılamaz bir hal alıyor. peki bu insanlar neden birilerine kin ve nefret beslemeye bu kadar meraklı? neden nefretin olmadığı bir dünyada yaşamanın getireceği huzur ve mutluluğu düşünemiyorlar? nasıl karşıt düşünce, ırk ya da dini inançlara mensup insanların kendilerine zarar verdiğinden bu kadar eminler? neden tahammülü yok kimsenin kimseye?
siz uzun uzun yazın kimse okumasa da ben okuyacağım. siktir edin sikişi sokuşu o başlıklar yarın da olacak aynı yerde.
sol frame'deki başlıkları okuyunca düşündüm. düşününce de bir şeyler oluştu kafamda ve sizin de fikirlerinizi alayım istedim. sonra ben de kendi görüşlerimi paylaşacağım.
edit: öncelikle bütün entry'leri tek tek okudum ve çok beğendim. değerli yorumlarınız için hepinize teşekkür ediyorum. tekrar uyarıyorum tanım yapın ki format kılıfıyla uçurmasınlar.
birkaç satır da ben ekleyeyim sizin yorumlarınıza.
ben kesinlikle nefret düzeyimizin karşı tarafı yok etme boyutunda sapkınca olmasını eğitimsizliğe bağlıyorum. eğitimli ve kendini geliştirmiş bir insanın, toplumu daha iyi okuyacağını ve nefretin bu boyutlarda olmasının ne gibi felaketlere yol açacağını çok rahat analiz edebileceğini ve elinden geldiğince içindeki nefreti asgari düzeye çekeceğini düşünüyorum. ayrıca üşenmezseniz başka bir başlık altında benzer bir konuyla ilgili bu sorunun cevabına yakın bir entry girmiştim. belki üşenmez de okursunuz bir ihtimal diye paylaşıyorum. şahsen ben özetlemeye, bu konuya uygun hale getirmeye üşendim.
"
bu tartışamama mevzusu da kesinlikle cehaletten kaynaklanıyor. çocuklukta ya da ergenlik döneminde bulunduğu aile yapısı neyi öğretiyorsa onları alıyor hafızaya. onlar artık onun değişmezleri oluyor, ne üzerine bir şey ekleme gereği duyuyor ne de bilgi birikimle savını güçlendirme gereği. e insanın bir konuda bildiği şeyler 3-5 cümleyle sınırlıysa ve bu konu da onun hayatının merkezindeyse bir süre sonra konuşacak bir şeyi, kendini savunacak argümanı kalmıyor fakat egoist bir millet olduğumuzdan geri adım da atamıyor tabii. zaten bu tartışma süreci içerisinde karşının ne dediği de önemli değil kendinden emin tavırlarla sadece kendi düşüncesini karşıya yedirmek üzere kurulu bir zeminde ölümüne yardırıyor. bitince de basıyor küfürü, zira aklı başında kimseyi 3-5 cümleyle ikna edemezsiniz.
bunun dışında biz hep kin, nefret söylemleriyle büyütüldük. hep herkes bize düşmandı türkün türkten başka dostu yoktu olamazdı da. kürtler bölücü, aleviler kafir, rumlar, ermeniler baş düşmanlarımızdı. bunlarla dost olabilme ihtimalimiz hiç yoktu, dillendirilemezdi bile. e böyle bir ortamda büyüyen bizler de kin ve nefret dolu insanlar olduk. kimse bize bir egemenlik kurulacaksa akıl ve bilimle, huzur ve refah gelecekse dostluk ve hoşgörüyle gelir demedi. ve neticede işe yaramaz sürekli başkalarının kuyusunu kazıp kendimizi nasıl üstün kılacağımıza kafa yoran boş beyinler, vasat ve vasıfsız insanlar olduk.
bugüne kadar hep bir önceki nesilin suçu olduğunu ve bizim neslimizin bunu yeneceğini, bitireceğini düşündüm, düşünmek istedim fakat bugün yaptığım konuşmalar, girdiğim tartışmalar neticesinde gördüm ki bizden gerçekten bir bok olmaz. lanetlenmiş vebalı bir millet gibi dünyanın siklemediği kendi kendini yiyip bitiren bir toplum olarak kendi içimizi çürüte çürüte huzursuz, hoşgörü yoksunu bir şekilde yaşamaya devam edeceğiz.
bunu borçlu olduğumuz sığ beyinlere sesleniyorum. kürtleri öldürün, alevileri yakın, sonra da çıkıp rum ve ermenileri katledin. bakalım bu hedef uğruna daha ne kadar kan akacak ve ne zaman doyacak o aciz bedenleriniz. öldürülen 8 adamının, urumçi'de dövülerek öldürülen binlerce insanının, ırak'da götü boklu bir örgüt tarafından kaçırılan 40 adamnın bile hesabını soramayacak kadar aciz bir ülkeyken hala o mal beyinlerinizle dünyayı sallayacağınız günlerin hayalini kurun. "
