bütün gün aklıma getirmedim şehitleri. hatta o kadar hayvanım ki gazete almadım, haber sitelerine girip okumadım. aklımdan çıkardım onları. haberleri açtım. daha ilk görüntüyle ağlamaya başladım. gördüm ki bir çoğu benimle yaşıttı. sanırım bu, gözyaşlarımı daha da fazla akıtmama neden oldu. durdum, düşündüm. ne hayvansın sen ya dedim. yok vizeden kötü aldım, yok şu olmadı diye bıkbıklanıp duruyorsun. 15 can gitti orada. bir çoğu seninle aynı zamanda yaşamına başladı. sen evinde otur, okuluna git diye onlar dağlarda çatışmaya girdi. kendi ailemden, sıra arkadaşlarımın yerine koydum gidenleri. iki dua okudum. elimden gelenin en iyisi. rte'nın siyasi hesaplaşmaları çıktı haberlerde. bir de dtp'li diyarbakır milletvekili. sinirimden gözyaşlarım durdu. kapattım televizyonu. iki de küfür ettim bize bunları yaşatan herkese. ama en büyük küfürü kendime ettim. hala bunlara bir dur diyemediğim, yarın hayatıma o 15 can gitmemiş gibi devam edebileceğim için.
