Söyle bana nedir aradığın,
O çok sevdiğin istasyonlarda.
Ne söylerse söylesin sana onlar;
Hep kuzeyi gösterir pusulalar sonuçta.
Ele vermezse şayet seni
Ardında bıraktığın izler,
Bir daha kurtaramazsın kendini
Yaralarının sığınağına dönersen geri.
Tren yollarındaki dumanlar sana öylece
Dünü anımsatıyor istesen de istemesen de
Deniz fenerlerinin limanlarında sessizce
Ateşler yakıyor boranlar; ağlama, nafile...
Kaybedersen kendini yine
Yeniden o mahallenin kalbinde,
Bil ki yakınlarda bir yerde
Bir gölge bekliyor seni sarhoş bir halde.
Ah be benim tatlı melisam,
Bir gün yanı başında olacağım.
Ben aslında yollarının mürekkebini
içmeye susamış bir haritayım.
