insanların taş yürekli birer şerefsiz olduklarını halen burayı savunan kişiler, yok canım abartıdır diyen zalimler, insan diyemediğim necasetler vesilesiyle gözüme sokan cezaevidir. babamın diyarbakırda astsubaylık vazifesini icra ederken, görev icabı düştüğü fakat bir kaç gün içinde kusarak çıktığı yerdir.
"12 eylül'den sonra pkk'nın bir anda hortlamasına sebep olan yerdir. çünkü o muameleyi görüp de insan içine çıkacak kimse olmamıştır."
halen esat oktay yıldıran gibi puştların savunulduğunu görmek tarifi mümkün olmayan bir nefret ve üzüntü dolduruyor içimi.
dün şehit olan askerlerimizin bir kısmının kürt olmasının bile, tüm kürtleri p.ç kurusu payesinden kurtarmamasına rağmen, bok yedirilen, g.tlerine cop sokulup, copları sonra baba ve oğula yalatan, o lağımın içine sokulup nefesi kesilinceye kadar bekletilen sahneye özne olarak kendimi koyduğum her an içimi kaldıran, içim titreten bir işkenceyi bile kınamalarına sebep olamayacak kadar taş yürekli şerefsizler için aynı muameleye siz de görürsünüz inşallah diyemiyorum, içimden gelmiyor bu kadar gaddarlaşmak, sizler halen aynı muamaleye insanlara reva görürken, gaddarlaşırken, pisleşirken, insanlıktan çıkarken. buna rağmen gelmiyor içimden bunu dilemek.
