insanların tüketme merakı kendisinin sonsuz olduğuna, diğer her şeyin onun emrine yaratıldığına ve emrine yaratılan her şeyin sonsuz olduğuna inanmasındandır. bundandır ki, umarsızdırlar, tüketirler ve ne neyi ne kadar tükettiklerinin bir önemi yoktur.
sanarlar ki her şey onların, onlar burada olacak hep.
oysa ki hepsi hepsi 2-3 kilometre çizgi çizebilen bir kaleme bile "tükenmez" diyen acizlikteki insan, kendi aczinin farkına varmaz ve tüketmeye devam eder.
dışarıda bazı insanlar var, tek dertleri tükenmez kalemin kapağını kalemin arkasına takınca kalemin zürafa gibi, elektrik direği gibi bişi olması. evet inanıyorum ki böyle insanlar var. siz bu insandan tüketimini bilinçli yapmasını bekleyemezsiniz. insanların duygularına değer vermesini de.
günümüzde bir çok insanın hayata dair tek bir amacı var, tüketeyim. insanların duygularını tüketeyim, babamın cebindeki parası bitince gidip bir işe gireyim sonra oradan kazandıklarımı da tüketeyim.
burada size parayla saadet olmaz edebiyatı da yapmayacağım, yalan yok parayla saadet gayet de oluyor. ama parayı amaç değil araç olarak görene oluyor, bahsi geçen tüketmeye odaklı adamlara değil.
