Babasız büyümenin zorluğundan filan bahsetmeye gerek yok, kimse çocuk değil burda.
Bazi babalar baba olamıyor bi türlü, benim babam gibi. Yanlış anlamayin ama, öyle içkici, kahvede oturan, evde dogru düzgün durmayan birisi değil. Sadece bana baba olamadı bu evde. 2-3 yıldır neredeyse doğru düzgün muabbetimiz yok, başarısız bi öğrenci sayılmam sbs de % 3lük dilimde yer almıştım, sosyal bilimlerde okuyorum. Lisede de derslerim o kadar kötü değil. Fakat onun mükemmeliyetçi yapısı, baba olmaktan çok öğrenci velisi olmaya olan uğraşısı kademeli olarak soğuttu birbirimizden. Sürekli olarak bi cezalandirma içgüdüsüyle bakiyo bana. Sadece bu döneminin ilk haftalarini hasta geçirdiğim için eksik kaldım bi kac derste, ilk sinavlarin kötü geldiğini öğrendi eokuldan filan. Zaten olmayan muhabbetimizi iyice bitirdi o hafta. Girdiğimiz bi kac tartismadan sonra, çalışmicaksan yerin yok bu evde s*ktir git., bi insan ogluna bakmaktan tiksinir mi'' gibi yargilarla resmen suratima tükürmüştü. Bir özre dahi gerek duymadan, donemi 2.likle bitirdigim de bile takdir etmeyen, suratıma bakmayan bir kişiliktir. Ayniyiz hala, ondan ne kadar soğudumun farkinda dahi değil.