bazılarının yine timsah gözyaşlarına şahit olduğumuz üzücü şehit haberi.
çok mu kötü niyetliyim acaba ama sanmıyorum, 2 gün sonra çıkıp tekrar özgürlük savaşı verdiklerini savunurlar. hepimiz kardeşiz derler, olayın üstü kapatılır. biz karşı çıkarız; şehitleri istismar etmekle, faşistlikle suçlanır yerimize otururuz.
vatani görevini yapan kardeşimi düşündüm bütün gece, uzak o sınırdan. kardeşimi bir an için şehit olan kardeşlerimin yerine koydum. lanet ettim hayata, tiksindim. daha 20 yaşındalar, bizim için görev yaptıkları yerde birkaç çapulcu tarafından şerefsizce şehit ediliyorlar.
analar ağlar, yine önlem alacağız der birileri, sabırlarının taştığını falan söylerler. ne sabırmış be, nolursa olsun taşmadı yıllardır.
dağdaki yavşaklar güler buna, bilirler hiçbir şey olmayacağını, eylemlerine aynen devam ederler. ovadaki yandaşları da timsah gözyaşları dökerek kılıf bulmaya devam eder bu sıfatsızlara, iki gün sonra çıkıp propagandalarına devam ederler her ortamda.
ya o medya...
yıllarca olağan bir şey gibi gösterildi şehit haberleri, toplumu duyarsız hale getirdiler. 13 asker şehit olmuş, ülkeye ateş düşmüş, televizyon kanallarında eğlence programları. millet oynuyor, gülüyor, şarkı söylüyor. oradaki insanların haberi bile yok belki üzücü olaydan, olsa da nolur ki; bu medya, bu siyasiler olağan bir durum haline getirmedi mi şehit haberlerini...
sonuç hep aynı, 2 gün sonra unutulur gidilir, diğer olaylar nasıl hatırlandı ki...
böyle hatırlatıldı;
1993 yılından daha az şehit veriyormuşuz!
vay bee, duyan da çin ile savaş halindeyiz falan sanacak.
hepimiz kardeş miyiz?
siktir lan, bunlar insansa ben değilim...
