aslinda iyi yanlari da vardir kanımca. aşık oldugunuz kisi sayet size karsılık vermedi ise (ki vermemiş başkasını sevmiş) ve karsılık vermemesine bir anlam veremediyseniz, bu insan duygularını mı aldırmıs niye kalbi titremiyor onu gorunce sesi bile titreyen biri yanında dersiniz. ve dunyayi onun cevresinde dondurecek kadar deger verdiginiz birinin duygusuz bir odun olusu sizi uzer ilk etapta. sonrasında onun da aşık oldugunu gorunce biraz sevinirsiniz sevebiliyormus diye. husrana ugradıgını gorunce iciniz rahatlar sana dunyaları vadederken ne .ok yemeye ziyan ettin kendini diye. ama deger verdiginiz birinin uzulmesi sizi üzer yine de. cünkü aşk insanı aptallaştırıyor maalesef. yaralarını sarmak istersiniz, ama onu kazanmak istediğinizi düşünür diye yaklaşamazsınız yamacına. nihayetinde aklinizi biraz başınıza toplarsınız ve beni üzmüş birinin üzülmesine niye üzüleyim deyip sallamamayı öğrenirsiniz. dikkat ederseniz öğrenirsiniz diyorum cünkü içinizden gelmez bunu yapmak.
kısaca sizi tüm sıkıntılarında yanlız bırakmış üstelik de bir sıkıntı daha olmuş kişinin üzülmesi sizi rahatlatmaz ama pek de üzmez. garip bir his.
