Bir çoğumuzun yaşadığı soysuzlaşma, insanı değerlerimizin yozlaşması durumudur.
Örneğin yanı başımızda savaşta katledilen, tecavüzlere uğruyan insanların haberlerini normalmiş gibi kanepe karşısında televızyondan ızleyıp geçmek.
Gazze de, Irak da Suriye de ve ya dünyanın herhangi bir yerinde varolan savaş durumunu kanıksamak ona alışmak.
Soma da katliama uğruyan işcileri, van da ki depremzedeleri televızyonların, gazetelerin gösterdiği kadar hatırlamak ve o kadar üzülmek.
bakıp geçmekdir.
Sokak ortasında insanların dövülerek öldürülmesine sessiz kalmak gibi bir çok örneğini sayabileceğimiz durumdur.
insana yapılan her zulmun ınsanlıga yapıldıgını görmemek ama yanıbaşımızda artık vucut fonksıyonlarının işlevini yitirmesi ile ölen bi hayvana günlerce üzülmekdir.
ebru gündeş in hayatı kaydı diye vah kadına neler yaptılar diye isyan edebilmekdir.
saçma sapan tv programlarında ki mağdur insanlara gülmektir. Sizden ayrı bi kimliği, inancı oldugu için o kişinin başına ne gelirse gelsin umursamamakdır.
son olarak insan olmakdan yavaş yavaş uzaklaşmakdır ve bu durum o kadar tehlikelidir ki an an işler bu durum fark edilemez.
insani değerlerimizi sorgulamak onları hatırlayıp yaşatmak, ileriye aktarmak belkide bizden sonrakilere bırakılacak en güzel mirasdır.
