kapıdan çıkarken hafif bir aralık bırakmıştı.
belli ki ona son kez bakmamı istemişti.
hafif adımlarla topuklu ayakkabılarının çıkardığı ses haddimi aşıyordu.
ne olursa olsun bir kadın kapıyı tamamen kapatmalı.
ya hiç gitmeyecek ya da hepten kapatacak kalbini bütün duygulara.
aşk ganj nehrine dönmüştü o gece.
kirlenen soluğu orada alıyor o gecenin en katısında.
"asaf hoşçakal" derken kelimelerinin gücünden tiksindim.
ne de olsa gitmişti deyip hayatıma bakmalıydım ama o kapı aralığı...
bütün o gece ganj nehrinde o aralığı düşündüm.
aylardan eylül'dü.
mevsim çitlembikti.
utandım biraz kendimden.
"ben aşağılık biri miyim asaf?"
"öyle değilsin asaf sadece gerzeksin."
durduk yere kapı aralıklara nehrin kıyılarına düşüyordu.
ben baktıkça kör oldum ben o ayakkabı seslerinden irkildim.
zeynep artık nihayet gitmişti.
nihayet diyorum yoksa ikimiz de ölecektik.
gitti.
rahat uyu.
