türk kadınlarının bu durumu ya itin götüne sokarak, ya da tamamen tersi durum olan umursamamazlıkla değerlendirdiği durum. şöyle ki;
çalıştığım iş yerindeki bir kadının, zamanında iş için kendini yakıp yıkması ve bir yerlere gelmesi durumu vardı. her olayda ilk kendi atlardı, ama bir gün biri ile tanıştı ve yaşıda artık ilerledi (heralde kendisine ilgi olmadığını anladı) daha sonraki tutumu da ""iş önemli değil bundan sonra benim için evlenip ev hanımı olmak var"" demesine şaşırdım.
ama türk kadınlarının çoğuna bakın, hiç arkadaş olmak istemezler, işe gitmelerinin sebebi de birileri ile tanışmak ya da parasız kalmamak içindir. yani iş hayatı ile bir yerlere gelmek değildir.
iş hayatı ile bir yerlere gelmek isteyenlerde hiç bir şeyi umursamazlar, çocuk yapmazlar, evlenmezler, evlenseler bile kocalarına hiç bir şekilde sorumlu hissetmezler. emir almam ben derler (sanki emir veren var) her isteği emir olarak karşılarlar. sevişmeyi bile rutine bağlarlar kesin bu tipler kesin.
