Yorucu bir günün daha sonuna gelmişti Barney ve işçi servisine doğru adım atarken sigara paketindeki son sigarasını içmekteydi. Çalışmaktan saçları ıslanmış, kaşlarından damla damla terler akmaya çabalıyordu. Sigarasından son bi fırt alıp izmariti attı ve servise bindi. Servisteki herkes yorgundu, nefes almak güçtü çünkü buram buram ter kokuyordu. Emek kokuyordu, ekmek kokuyordu. Şoför sayımını yaptı ve gaza bastı. Her şey yolundaydı ve Barney kafasını servis camına yasladı. Tam uyuyordu ki arkadan acımasız ve çirkin bir ses duydu. Lanet olsun. Bu pop müzikti. Servisin kabadayısı iğrenç müziğiyle insanlara işkence ediyordu. Bir süre sessizlik oldu. Ve adeta bir canavar gibi konuşurken ağzından etrafa tükürükler savuran iri yarı çakma delikanlı sessizliği bozdu.
Müziğimden rahatsız olan varsa söylesin. Çekinmeyin moruklar.
Barney daha fazla dayanamadı...
Ben müziğinden rahatsız oluyorum. Sikik sikik müziklerle zaten bitmiş olan bedenlerimize işkence ediyorsun. dedi.
O zaman kulaklık tak orospu çocuğu. Kulaklığın yoksa siktir git bu servisten! dedi canavar.
Bu servise binmek senin ne kadar hakkınsa benim de o kadar hakkım. Şu boktan müziğin sesini kıs yoksa sikerim belanı.
Kabadayı yerinden kalkıp Barneyin üzerine yürüdü ve sağlam bir sağ kroşe salladı. Barney yere yığılmıştı. Servis camından gelen rüzgar yüzüne vuruyordu şimdi ise. Kabadayı yerine oturdu ve kahredici müziğini dinlemeye devam etti. Barney yumruğun etkisiyle bayılmıştı. En azından şimdi hem uyuyordu hem de o iğrenç müzikten mahrumdu. Fakat asıl canını yakan bu olay gerçekleşirken diğer işçilerin kılını bile kıpırdatmamasıydı.
