semt pazarlarının çoğunda cereyan eden görüntü kirliliği. orda iple asılmış rengarenk iç çamaşırlarını görünce bile ne kadar ilkel bir ticaret anlayışının hüküm sürdüğünü idrak edebiliyorum. satışı yapılan donların, külotların, sütyenlerin sıradan bir bluzmuşcasına satılması. alıcıların onları seçerken ki giyeceği yada takacağı bölge ile bir bağlantı kurmaya çalışması o pazar yerlerinde hiçte hoş görünmeyen bir durumdur. ulan bide pazarcıya '' bunnar baya küçüüük, acaba bir büyüü var mı? yaaanı varsa tam olur esasında.. dimi kıız müjgaan'' demeleri patavatsızlığın hadsafhalara ulaştığının bir kanıtıdır.
kaldı ki pazarcılarda bu sendroma çok alışkındır. sorulan tüm sorulara veya tüm söylemlere yılların verdiği bir pişkinlik ve deneyimle cevaplar verirler.
- abılaa o sana tam bence. burdan öyle gözüküyo.. bi benden küçük alsan sıkar yani.
- öylemiii, tam diyoosuuun yanıı.
- eh olsun o kadar. mesleğimiz onları giydirmek...
höh amına koyyim. nası yaa!! bu mudur yani seçkinlik? bu mudur yani sosyalleşmenin getirileri?
yok hani bir erkeğin bu tür dialoglara girmesini bir an düşledimde. yok yok hiç sağlıklı değil. patavatlı olmak lazım.
