En kritik zaman dilimidir. Tekrar barışmakla gurur yapıp gitmeyi yada gittiğini kabullenmek arasında kaldığınız süredir. Oysa insan dünyaya bir kere gelir teziyle neden yaşanır bu ayrılıklar diye kendi kendinize hayıflanır, gözleriniz buğulanır ,gözünüz telefonda kulağınız çalacak telefonu beklemekte, aniden çalan telefon sesiyle irkilmekte ve bunun beklediğiniz insan olmadığını görünce tüh demekte, birazcık uykuya dalmışsanız aniden uyandığınızda aradıda duymadımmı yada mesaj atmışmıdır deyip telefona sarılıp ama mesajın yada aramanın olmadığını görüp sükutu hayale uğramakta, tanıdık eş dost yakın çevre varsa onlardan yardım beklenilmekte, eski resimler dökülüp bir bir yeniden anılar tazelenmekte, hafızadan silinmeyen anlar düşünülmekte, hastanede size nasıl sarıldığı beklemediğiniz anda kapının nasıl çaldığı, gidişlerinde uçağın ardından nasıl gökyüzüne bakıp ikinci bir uçak havalanırken gene kimleri ayırdın uzaklaştırdın denildiği yada gelişini beklerken gene kimleri kavuşturacaksın diye gözlerinizin dolduğu, gelecek özlemiyle yanıp tutuştuğunuz ama kavuşamadığınız ve bir sürü küfür salladığınız zamanlar aklınıza gelir ve ben nerde yanlış yaptım diye düşünürsünüz. Eğer şanslıysanız iş işten geçmemiştir olay sıcaklığını kaybetmeden belki geriye dönüş yaşanır ama şanssızsanız ve giden çoktan gittiyse e sizede geçmişler olsun. Bekleyinki aşk sizi bir daha gelip bula.
edit:En çokta uzaktan bastırıp gelen kokusuyla bir kez daha kahrolursunuz ve lanet olsunlar çoğalır.
