nickaltlarına bakıyorum milletin ''kardeşim, kankam'' kelamları uçuşuyor. ''ulan'' diyorum ''bi ben mi kimsesizim bu pislik mekanda'' kaderim nickaltımda bali çekmekten mi ibaret?
etrafımda ki insanlar veya okuduğum yazılar ölümsüz aşklardan bahsediyor çoğunlukla. peki, benim gördüklerim neden hep faniydi??? nerede bu ölümsüz ilişkiler? doğrusu şu sıralar değil ebedi, sonunda pişman olacağım bi ilişkiye bile muhtacım. heyhat, ömrümde ilişkiler sağanaklar silsilesinde beni ıslatmayan yağmur damlaları misali...
yoo öyle cinsel içerik nedeniyle değil bu isteğim. daha ziyade bi yerlere gitmek, paramı çarçur etmek ve daha da önemlisi fikirlerimin çarpışmasından tarumar olmuş beynimin mesaj yapacak birisine muhtaç olması.
belki biraz da sana - yeni güne uyanmaya bi sebep...
