butun duygularimiz, dusuncelerimiz, beraberliklerimiz, yalnizliklarimiz, mutluluklarimiz, huzunlerimiz, zevklerimiz, tarzlarimiz, bakis acilarimiz, sevdiklerimiz, sevmediklerimiz, arkadaslarimiz, hatta dostlarimiz (olum var ya ucunda... ), buyuk bir zevkle aldigimiz kitap, en basta tatli gelen sakiz, birkac firtlik omru olan sigaramiz, gicir gicir cep telefonumuz, sonradan suya, toza bulanacak ayakkabilarimiz, defalarca dinleyip koseye attigimiz albumler...
gidip gelmez mi duygularimiz?
yeri gelir kizariz bizimle ayni dusunemeyen, uzun sacimiza, sakalimiza, tavirlarimiza kizan annemize. bagirir, cagiririz, evi terk ederiz bir daha donmeyecegim nidalari esliginde. ilk gece kolay gecer belki, hatta ikinci gece de, belki ucuncu de. sonra sancilar baslar, pisman oluruz, meger kolay degildir oyle ayrilmak evden. evlilik gunu aglayan gelinleri anlariz. gider sariliriz annemize, teoman'in ''anne ben geldim, oglun, hayirsizin.'' sarkisi esliginde. gunler sonra bir sey olur, yine basa doneriz, gidip geliriz...
yeri gelir soguruz, birkac gun once omzunda agladigimiz dosttan, ya da arkadastan, her neyse, ince bir cizgi var arada zaten. sabah mahmur gozlerle kalktigimizda yataktan bulusmaya gidesimiz gelmez. 'amaan bosver' deriz. bir bahane buluveririz. ''discide randevum varmis abi benim bugun, anneannem rahatsizlanmis, ziyarete gitmem lazim... '' sonra ektigimize uzuluruz, yine basa doneriz, gidip geliriz...
yeri gelir tum insanlara kuseriz, icimizden kin kusariz. kimseyi gormek istemeyiz. cep telefonumuzu kapariz. zaman gecer, yine dost olur herkes, 'ses yapiyorsunuz' diye kizan alt komsu, minibuste paranizi somurtarak one uzatan teyze, vapurda topugunuza basan yasli amca, verdiginiz odevi begenmeyen hoca... sonra yine kafamiz atar, yine basa doneriz, gidip geliriz...
yeri gelir cok severiz kendimizi, sacimizi, tipimizi, her seyimizi. sonra ihanet ederiz kendimize, aynaya bakasimiz gelmez, 'sen kimsin ya?' deriz. zaman gecer, her sey yoluna girer, yine basa doneriz, gidip geliriz...
hayatta her sey gecicidir, gidip gelir.
ask da bunlardan bir tanesidir. ne eksik, ne fazla. tek farki, daha yogun hissederiz, kendimizi kaybederiz, kanatlanip ucariz. sonra, zaman gecer, yine basa doneriz, caresizce gidip geliriz...
asktan daha yucesine, su, adi olmayan garip bir duygu iste, ihtiyacimiz vardir, buldugumuz zaman gidip gelmeyiz, artik eminizdir...
