öyle büyüsel cümlelerle işlenmiş bir şiir ki, insanı korkutuyor, kendi içinize baktığınızda "ben neden hayatı böylesine süzemiyorum?" diye duvarlara vurdurtuyor. yazmak için sizi ateşlerken, bir diğer taraftan da duyguları ve yaşanmışlıkları kanartarak anlatmaktan ne kadar uzakta olduğunuzu fark etmenizi sağlıyor.
bu şiiri seviyorum, çünkü hedefini tam onikiden vuruyor; perişan ediyor insanı.
bu şiirden nefret ediyorum, çünkü ben aşkımı ne öykülerde ne de şiirlerde hiç bu kadar güzel anlatamadım.
