sen beni bakışınla bir anıta çevirdin
tuttun tuttun bu kentin
dünyanın ortasına diktin
gözyaşlarımdan bir yemiş bir duvar yükselttin
son gömleğini o denizde o duvarda erittin
kalbim ki başını almış gidiyordu tuttun yerine yerleştirdin
içinde kum kaynayan dağlanan bir sabah gibi
erittin erittin kalbimi erittin
işte o vakit buldum o ışığı.
