olayın sıcaklığıyla henüz ne olduğunun tam farkına varılamadığı zaman dilimidir. ağlamakla gülmek arasında kalırsınız. kötü bir an aklınıza gelir, oh be ne iyi ettim diye düşünürken dizlerinizde uyuduğunu, mutfakta siz bişeylerle uğraşırken gelip size sarıldığını, akşam işten dönerken kafanız yerde onu ne kadar özlediğinizi düşünüp anahtarlarınızı ararken ülkenin diğer ucunda yaşadığı halde onu evde size kollarını açmış bakarken bulduğunuzu, doğumgününüzde sadece ikiniz kocaman bi pastayı alıp yiyebildiğiniz kadarını yiyip sonra karşılıklı koltuklarda uyuyakalıp sabaha doğru uyandığınızda birbirinize bakıp kahkahalarla güldüğünüzü, kışın sizden önce kalkıp sobayı yakmaya çalışırken sobayı tüttürüp odayı dumanlar altında bıraktıktan sonra onu gördüğünüzde suratındaki o süt dökmüş kedi ifadesini, gece ara ara uyanıp aranızdaki mesafenin açıldığını farkedip sizi kendisine çekip daha sıkı sarılıp beraber tekrar uykuya dalışınızı, sabah uyanıp sizi bulamadığında yataktan kalkıp koridorda sizi görünce canım deyip sarılışını, onu yaşadığı şehre geri gönderirken servisin arkasından el sallayıp eve geri dönerken o ana kadar tuttuğunuz hıçkırıkların birden artık tutulamaz olduğu sokak ortasında ağladığınızı eve dönünce çıkarken bıraktığı terliklerin yerini değiştirmeye bile kıyamadığınızı hatırladığınızda ise nasıl bu hale geldiğinizi düşünürsünüz... hele ki insan hayatında bir kez aşık olur diyorsanız geçmiş olsun...
