Sıkça "açlığı ve açları anlamak" gibisinden romantize ve sosyalize edilse de, aslında çok çok bireysel, allah ile kul arasında olan belki de en samimi ibadettir -zira diğerleri gibi oruçlu olmanın bir alameti farikası yoktur yani ben oruçluyum denmedikçe bilemeyiz- ve esasında en başat iki güdümüz olan iştah ve şehvetten allah rızası için -en sevdiklerimizden- bir süreliğine vazgeçmemizi teşvik eden bir ibadettir.
